⚫️ انفجار عظیمی از واژه‌ها در شعر وحید اتفاق می‌افتد. شاید در یک بی‌زمانی و بی مکانی که شاعر را با خود می‌کشد و به جهان‌های ناشناخته می‌برد. وحید متخصص آزاد سازی انرژی نهفته واژه‌هاست گوشه‌ای از آنچه که در شعر مدرن و پست مدرن از نوع ایرانی‌اش اتفاق می‌افتد در شعر وحید ساری و جاری ست. اصلا از این منظر می‌توانم ادعا کنم که ضیائی پست مدرن‌ترین شاعر ایران است
⚫️ من به شخصه چاره‌ی کار را در تمرین و تکرار یافته‌ام. آن چه مرا به خواندن شعر ضیائی ترغیب می‌کند در مرتبه نخست موسیقی شعرهاست و بعد دنیای سحر انگیز واژه‌ها و بعد دریافت ارجاعات درون و بیرون متنی
⚫️ ضیایی از به هم ریختن ارتباطات شناخته شده کلامی هیچ ابایی ندارد. جسارت را می‌توان در شعرهای وحید معنا کرد. وحید ضیائی در شعر امروز یک برند است. به نظرم برای پست مدرن شدن یک محک است.
⚫️ مجموعه عاشقانه‌های بعید وحید به معنای واقعی کلمه عاشقانه‌اند. کسانی که نمی‌توانند با شعرآستان‌های او کنار بیایند در این مجموعه شعرش او را متعادل‌تر خواهند یافت.
بخش‌هایی از سخنرانی دوست فرهیخته‌ام استاد دکتر کاظم نظری بقا در جلسه مروری بر آثار وحید ضیائی کتابفراعلای شریعتی دوازده اردیبهشت نود و هشت.
شعری از کتاب عاشقانه‌های بعید
بهشت
کلمه خوبی برای آغاز یک شعر نیست
جایی که نهر
عسل باشد.
سایه‌ها، ابدی.
چشم‌هایی
مدام مست؛
من اما
هیچگاه به بهشت نخواهم رفت
اگر رود
آغاز درد نباشد
اگر چشم
اشاره ای بی هنگام
اگر باغ
صف یاغیان در آستانه
اگر درخت
درخت…
آخرین بوسه گاه گلوله بعد از او؛
بهشت
گمشده ایست سرخ
که با دود نوشیده می شود
و برای نمازهای فراموش شده
کتابی ست؛
من اما
آغاز شعرم طوبی ست
که درختی ست سر به زیر
و چاقوی نوجوانی من
روی تنش
شعرها خوانده است
دکتر وحید ضیائی
